Educación inclusiva ou como reducir os nenos con diagnóstico


Un novo decreto da Conselleria busca evitar a "estigmatización" deste alumnado.



El Mundo :: Comunidad Valenciana


«Cambio de paradigma» foi o que máis se repetiu onte na rolda de prensa en Campanar para presentar o novo decreto de educación inclusiva, cuxa aplicación está prevista para o próximo curso. En que se resume a nova filosofía? En pasar da «estigmatización» dun estudante con diagnóstico á «universalidade» da atención ao conxunto do alumnado, tal e como sintetizou o conseller de Educación, Vicent Marzà, e concretou o director xeral de Política Educativa, Jaume Fullana: «Que os alumnos non teñan que saír do seu centro ordinario e de referencia por norma xeral».

Para iso, a principal novidade que achega o decreto é a definición de catro niveles de actuación. O primeiro implica medidas de atención a todo o alumnado atendendo á realidade específica de cada centro. O segundo apunta a medidas inclusivas puntuais de atención a alumnos concretos, «sen necesidade de requirir un diagnóstico», de maneira que para o terceiro nivel resérvanse as medidas específicas para o alumnado con necesidades de apoio especializado. Por último, o cuarto nivel xa supón a aplicación de medidas para o alumnado de educación especial ou altas capacidades «de carácter extraordinario e con resposta especializada».

A tese da Conselleria é que a día de hoxe estase atendendo a estudantes cun nivel de especialización excesivo que, de recibir antes medidas de atención xerais, non chegarían a esa situación. A isto súmase outra realidade: a de o gran número de centros que diagnostica a máis alumnos con necesidades educativas dos estritamente necesarios, xustamente para poder optar a un especialista da Conselleria (un mestre de pedagoxía terapéutica, por exemplo).

Así o admitiu o secretario autonómico de Educación, Miguel Adoitar, quen avanzou que, en consecuencia, a idea da Conselleria pasa por acabar simplificando todas as convocatorias ás que se presentan os centros para obter recursos (educación compensatoria, programas de mellora da aprendizaxe e do rendemento...). Si do que se trata é de derivar a menos alumnos aos niveis 3 e 4, os centros necesitarán máis docentes xeneralistas e non sempre especialistas, para o que se pretende analizar centro a centro a súa necesidade de recursos extra de maneira global. Por iso é polo que o decreto conceda unha especial importancia a o plan de actuación para a mellora (PAM) de cada centro, no que se baseou a Administración para repartir 2.000 docentes extra aos colexios.

Ademais, o decreto contempla tamén formación específica para o conxunto do persoal docente (e non só para os profesores de Educación Especial), así como a creación de «equipos de orientación especializada» que axuden aos titores a tratar situacións concretas (autismo, hiperactividade...).

Na reorganización de recursos inclúese tamén que os centros de Educación Especial atendan aos centros da súa contorna ou que profesionais de ámbitos diferentes ao educativo, como o sanitario, se coordinen cos centros.
Seguinte
« Prev Post
Anterior
Next Post »