Como actúa o noso cerebro ante unha situación na que periga a vida?


O cerebro usa un 'atallo' para enviar unha alarma 'ultrarrápida' á amígdala, a área encargada de procesar o medo, entre outras emocións.

A investigación publicada este 2017 axuda a entender mellor trastornos como a ansiedade ou as fobias, e outras enfermidades actualmente difíciles de tratar.




20 minutos

Aínda que o cerebro humano segue sendo un gran descoñecido, aos poucos a ciencia logra desvelar algúns enigmas sobre el, como a forma en que actúa nunha situación na que interpretamos que a nosa vida pode verse en perigo .

Durante este 2017, un equipo internacional de científicos descubriu  que, ante situacións perigosas ou que poidan supor unha ameaza para a nosa vida, o cerebro usa un 'atallo' para enviar unha alarma 'ultrarrápida' á amígdala, a área encargada de procesar o medo, entre outras emocións.

Esta investigación, que foi publicada en Nature  Neuroscience, axuda a entender mellor trastornos como a ansiedade ou as fobias, e outras enfermidades actualmente difíciles de tratar.

A amígdala é unha das partes máis profundas do cerebro, que, desde o punto de vista evolutivo, conta con estruturas  subcorticais antigas, como, ademais da amígdala, o hipocampo, e outras posteriores como a cortiza, a parte externa que cobre os dous hemisferios.

"O circuíto que chega á amígdala é como a calzada dunha cidade romana. Sobre ela pasaron moitas outras civilizacións pero aínda segue en uso", defende Bryan Strange, director do Laboratorio de Neurociencia Clínica do Centro de Tecnoloxía Biomédica da Universidade Politécnica de Madrid (CTB-UPM) e autor principal do estudo mencionado. 

Esta parte do cerebro é a encargada de procesar o medo e a maior parte das emocións de carga negativa como a ira. "Cando vemos imaxes de algo que pode ser unha ameaza, a amígdala actívase, unha actividade que se pode medir con resonancias funcionais e outras técnicas de neuroimagen", explica Strange.

Con todo, dado que a amígdala é unha estrutura moi profunda do cerebro, estas técnicas carecen da resolución suficiente para ver como funciona o proceso. Fan falta outras técnicas, como o uso de electrodos implantados nesta rexión cerebral.

A rápida resposta do cerebro ante o medo.
No estudo, os investigadores contaron coa colaboración de 11 pacientes en tratamento  por epilepsia, que durante unha semana levaron implantes de electrodos que rexistraban toda a súa actividade cerebral.

Supervisados polo doutor Antonio Gil-Nagel, coautor do estudo e neurólogo do hospital Rúber Internacional, os pacientes colaboraron en dous experimentos. No primeiro, mostróuselles imaxes de caras neutras, caras con medo  e caras de felicidade. "Cando viron as imaxes de caras con medo , observamos que a actividade da amígdala acendíase súper rápido, a uns  70 milisegundos, é dicir , a amígdala detectaba unha ameaza en tempo  marca", conta Strange.

Ao mesmo tempo, os investigadores rexistraron a actividade na cortiza visual deses  pacientes e viron que nesta área do cerebro, tras ver as caras con medo, o sinal de resposta tardou 170 milisegundos en chegar, é dicir, cen milisegundos máis tarde que á amígdala, "un tempo que no cerebro é unha eternidade", puntualizou Strange.

Como é este 'atallo'.
Nun segundo experimento, os pacientes viron escenas desagradables pero que non implicaban perigo. Neste caso, a actividade na amígdala tardou uns 200 milisegundos, o que significa que o cerebro só utiliza o atallo "para estímulos que representan unha ameaza", conclúe.

Este atallo neuronal é un circuíto neuronal formado por células do tipo 'magnocelular', as máis rápidas levando información ao cerebro, mesmo aínda que sexan de baixa frecuencia, mala calidade ou borrosas, explica Strange.

A investigación conclúe que este circuíto  neuronal é o encargado de transmitir a información máis urxente para a supervivencia, e que o fai a tal velocidade que é unha "reacción automática que non se pode controlar conscientemente".

Saber isto, axudará a entender e tratar enfermidades como a ansiedade ou as fobias, porque "é importante saber que hai mecanismos que non son controlables baixo nosa vontade consciente e que se transmiten ao cerebro a tal velocidade que son algo automático".

Seguinte
« Prev Post
Anterior
Next Post »